دمی با اوشو...............زندگی در حال

كسي كه در لحظه اكنون زندگي مي كند، زندگي را عمودي سپري مي كند – رشد او از ريشه است.

 و تو هر قدر عميق تر بروي بيشتر به اوج مي رسي، همانند يك درخت. ريشه هاي درخت در قعر زمين فرو مي رود و درخت به بلنداي آسمان اوج مي گيرد. هر قدر ريشه ها عميق تر بروند، شاخسارها بيشتر اوج مي گيرند.

اين تناسب هميشه بر قرار است . درخت با ريشه هاي كوچك نمي تواند تا اوج آسمان بالا برود- به زمين فرو مي افتد. اگر درخت مي خواهد به ستاره ها برسد، بايد ريشه هايش تا قعر زمين فرو بروند.

بنابراين انسان واقعي چنان تمام و كمال زندگي مي كند كه تا ژرف ترين نقطه و سنگ زير بناي وجودش رسوخ مي كند و شروع به لمس ستارگان و نهايت اوج شادماني مي نمايد. اين يعني آزادي- آزاد بودن و وجود داشتن. آزادي كل بر تمام بودن.