زهرای مامان

كسي كه در لحظه اكنون زندگي مي كند، زندگي را عمودي سپري مي كند – رشد او از ريشه است.   و تو هر قدر عميق تر بروي بيشتر به اوج مي رسي، همانند يك درخت. ريشه هاي درخت در قعر زمين فرو مي رود و درخت به بلنداي آسمان اوج مي گيرد. هر قدر ريشه ها عميق تر بروند، شاخسارها بيشتر اوج مي گيرند. اين تناسب هميشه بر قرار است . درخت با ريشه هاي كوچك نمي تواند تا اوج آسمان بالا برود- به زمين فرو مي افتد. اگر درخت مي خواهد به ستاره ها برسد، بايد ريشه هايش تا قعر زمين فرو بروند. بنابراين انسان واقعي چنان تمام و كمال زندگي مي كند كه تا ژرف ترين نقطه و سنگ زير بناي وجودش رسوخ مي كند و شروع به لمس ستارگان و نهايت اوج شادماني مي نم...

  خدايا!   من دلم قرصه!   كسي غير از تو با من نيست   خيالت از زمين راحت، كه حتي روز روشن نيست   كسي اينجا نميبينه، كه دنيا زير چشماته   يه عمره يادمون رفته، زمين دار مكافاته   فراموشم شده گاهي، كه اين پايين چه ها كردم   كه روزي بايد از اينجا، بازم پيش تو برگردم   خدايا وقت برگشتن، يه كم با من مدارا كن   شنيدم گرمه آغوشت   اگه ميشه منم جا كن...   ...